Paciorkowiec, niewidoczna bakteria, jest jednym z najczęstszych sprawców infekcji, które mogą zaskoczyć nas w najmniej odpowiednim momencie. Wchodząc do organizmu, zwłaszcza gdy nasza odporność jest osłabiona, potrafi wywołać szereg poważnych dolegliwości, od powszechnych angin po groźne powikłania takie jak sepsa czy zapalenie opon mózgowych. Choć wiele osób może nie zdawać sobie sprawy z zagrożeń związanych z paciorkowcem, jego obecność w naszym otoczeniu jest na porządku dziennym, szczególnie w sezonie wzmożonych zachorowań. Warto zatem poznać tę bakterie bliżej, aby skutecznie chronić się przed jej szkodliwym działaniem i zrozumieć, jakie objawy mogą sygnalizować zbliżającą się infekcję.
Paciorkowiec – co to za choroba?
Paciorkowiec (streptokok) to kulista bakteria tworząca charakterystyczne łańcuszki. Jest szczególnie niebezpieczny przy osłabionej odporności organizmu. Należy do rodziny bakterii wywołujących różnorodne schorzenia, a zakażenia paciorkowcowe mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Do powikłań zaliczamy między innymi gorączkę reumatyczną, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc i sepsę. Paciorkowiec jest bakterią Gram-dodatnią.
Czym jest paciorkowiec i jakie choroby wywołuje?
Paciorkowiec, znany również jako streptokok, to bakteria o kulistym kształcie, która układa się w charakterystyczne łańcuszki. Jako bakteria Gram-dodatnia, cechuje się wysoką inwazyjnością, co oznacza, że z łatwością wnika do naszego organizmu, penetrując skórę i tkankę łączną. Co ciekawe, niektóre szczepy paciorkowców posiadają otoczkę, która niczym kamuflaż utrudnia systemowi odpornościowemu ich rozpoznanie.
Te wszechobecne mikroorganizmy są sprawcami wielu różnych schorzeń, atakując przede wszystkim delikatne błony śluzowe dróg oddechowych oraz naszą skórę. Do najczęstszych dolegliwości wywoływanych przez paciorkowce zalicza się:
- anginę paciorkowcową,
- ropne zapalenie gardła,
- liszajec.
Warto wiedzieć, że paciorkowce z grupy A odpowiadają za zdecydowaną większość, bo aż 90%, bakteryjnych infekcji gardła.
Niestety, infekcje paciorkowcowe mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Wśród nich wymienia się:
- sepsę,
- gorączkę reumatyczną,
- szkarlatynę,
- zapalenie ucha środkowego,
- posocznicę,
- zapalenie wsierdzia,
- kłębuszkowe zapalenie nerek,
- martwicze zapalenie powięzi.
Co więcej, paciorkowiec zieleniejący bywa odpowiedzialny za powstawanie ropni zęba, natomiast paciorkowiec kałowy często wywołuje zapalenie dróg moczowych.
Jakie są objawy zakażenia paciorkowcem?
Infekcja paciorkowcowa może objawiać się na wiele sposobów. Jednym z pierwszych alarmów jest silny ból gardła, któremu zazwyczaj towarzyszy gorączka i uczucie ogólnego rozbicia.
Oprócz bólu, charakterystyczny biały nalot na migdałkach to kolejna wskazówka. Do tego, u sporej grupy pacjentów, bo aż u 30 do 60 procent, powiększają się węzły chłonne, szczególnie te zlokalizowane na szyi.
Zakażenie paciorkowcami potrafi manifestować się również poprzez dolegliwości ze strony układu pokarmowego, takie jak ból brzucha, nudności czy wymioty. W cięższych przypadkach może dojść do wystąpienia rumienia, a nawet martwicy tkanek. Nieprzyjemny ból głowy i trudności z przełykaniem to kolejne możliwe komplikacje. Niekiedy można zaobserwować drobne krwawe wybroczyny na podniebieniu oraz charakterystyczny obłożony język.
U najmłodszych pacjentów symptomy mogą nieco odbiegać od tych obserwowanych u dorosłych. Oprócz wspomnianych wcześniej dolegliwości, często pojawiają się bóle brzucha, mdłości i wymioty, które są szczególnie uciążliwe. W przebiegu paciorkowcowego zapalenia gardła u dzieci może rozwinąć się szkarlatyna, charakteryzująca się typową, drobnoplamistą wysypką. Nieleczone zakażenie paciorkowcowe u noworodków stanowi poważne zagrożenie, ponieważ może prowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, sepsy, a nawet zapalenia płuc. Z tego względu, szybka reakcja i wdrożenie odpowiedniego leczenia są absolutnie kluczowe.
Jak można się zarazić paciorkowcem?
Paciorkowce rozprzestrzeniają się przede wszystkim drogą kropelkową, na przykład podczas kaszlu lub kichania. Możliwe jest również zarażenie poprzez dotyk przedmiotów, na których osiadły te bakterie. Ponadto, spożywanie surowego mleka lub dzielenie sztućców z osobą zakażoną znacząco podnosi ryzyko infekcji. Choroba rozwija się stosunkowo szybko, dając o sobie znać już po kilkunastu godzinach, maksymalnie do czterech dni. Najwięcej przypadków odnotowuje się w chłodniejszych miesiącach – jesienią, zimą oraz wczesną wiosną, dlatego w tym okresie warto zachować szczególną ostrożność.
Jakie są metody leczenia i profilaktyki zakażeń paciorkowcowych?
Leczenie infekcji paciorkowcowych wymaga konsultacji lekarskiej. Podstawą terapii są antybiotyki, takie jak penicylina lub amoksycylina, przyjmowane przez 7-10 dni. W ciężkich przypadkach konieczna może być hospitalizacja.
Profilaktyka polega głównie na unikaniu bliskiego kontaktu z osobami zakażonymi. Jest to szczególnie ważne dla kobiet w ciąży, ponieważ zakażenie paciorkowcem grupy B może być groźne dla noworodka podczas porodu.
Najnowsze komentarze